Allerheiligen en Allerzielen

Op 1 en 2 no­vem­ber vieren we Aller­hei­ligen en Aller­zie­len. Door­heen het jaar vieren we heiligen afzon­der­lijk (er is een kalen­der voor heiligen­feesten in de kerk) en gedenken we onze doden afzon­der­lijk (bij­voor­beeld op hun eigen sterf­dag of ver­jaar­dag). Op 1 en 2 no­vem­ber doen we het allen samen. Zo’n feest en zo’n her­den­king ver­broe­dert.

Het gaat bij beide groepen om mensen die uit deze wereld zijn heen­ge­gaan. Van de ene kant gaat om de mensen van wie de Kerk verklaard heeft dat ze bij God in de hemel zijn. Zij zijn onze offi­cië­le heiligen en onze voor­beel­den. We vragen hun gebed voor ons. Van de andere kant zijn het de mensen die de hemel nog moeten bereiken, die door­heen de loute­ring nog op weg zijn, en die nog moeten wennen aan het stralende licht van God. Voor hen bid­den we.

Ondertussen gaat het ook om ons. We zijn állen ge­roe­pen tot hei­lig­heid en we zijn ge­roe­pen om onze per­soon­lijke eindbestem­ming te bereiken, de hemel. Hei­lig­heid is niet alleen iets van de gees­te­lij­ken, het is iets van alle gelo­vi­gen, zo leert ons het Tweede Vati­caans Concilie. Maar ondertussen is het woord ‘hei­lig­heid’ een vreemd woord gewor­den; het concilie is nog niet helemaal door­ge­dron­gen. We werken zelf aan onze eigen hei­lig­heid, en kijken we naar degenen die ons zijn voor­ge­gaan en van wie we kunnen leren wat leven en wat geloven is. Hei­lig­heid is goed leven, maar ook gelovig leven (en dat is geen tegen­spraak).

Dr. Ron van den Hout
Waar­ne­mend pastoor