In Memoriam pater Van Minderhout
* 1 augustus 1933 - † 15 januari 2017
Pater Jos van Minderhout, oud-pastor van De Bommelerwaard, overleed op 15 januari 2017 te Nijmegen, 83 jaar oud.
Vanaf 1976 tot mei 1987 werkte Jos in De Bommelerwaard. Om de herinnering aan hem levend te houden, maken wij u deelgenoot van wat zijn medebroeders op het gedachtenisprentje schreven. Het gedeelte over De Bommelerwaard werd ons aangeleverd door pastor Ben van Bronkhorst. Bij het samenstellen daarvan kreeg hij assistentie van Riet Corten en Heidi van Houten.
Jos werd geboren op 1 augustus 1933 in Terheijden, trad in 1957 in bij de Franciscanen en werd in 1964 in de kloosterkerk van Wijchen/Alverna tot priester gewijd. Vanaf het begin van zijn priesterleven was hij actief in het basispastoraat. Met hart en ziel heeft hij zich aan zijn werk gegeven. Hij hield van mensen en maakte zich voor hen tot ‘knecht van de Heer’, zoals hij zich vaak noemde. In meerdere parochies was hij pastoor o.a. in Lichtenvoorde, Amsterdam, De Bommelerwaard en Wijchen.
Een goede veertiger was Jos toen hij in 1976 benoemd werd in De Bommelerwaard, pastoor werd van Kerkdriel en deken van De Bommelerwaard. Hij probeerde op allerlei wijzen de boodschap van het Evangelie dichter bij de mensen te brengen. Daartoe schiep hij allerlei aansprekende vormen van liturgie in gezinsvieringen (in Kerkdriel, Velddriel en Hedel) en vieringen voor jongeren. Hij was mede-oprichter van Jongerenkoor ‘Horizon’, creëerde de tekstgroepen voor jongerenliturgie, zette het jongerenpastoraat op en nam initiatieven tot het ‘3e Wereld-info-centrum’ (de latere Wereldwinkel Kerkdriel). Hij verstond de kunst mensen te laten meedoen en leerde hen hun geloof onder woorden te brengen en goed werk te leveren. Vrijwilligers gaf hij de kans en daagde hen uit hun eigen mogelijkheden te ontwikkelen. Als leidraad gold voor hem daarbij: ‘wat ze zelf kunnen, moet je hen ook zelf laten doen!’ Hij begeleidde de MOV-groepen dekenaal en lokaal en verzorgde de opleiding van de lectoren, ook van de kinderen die lazen in de gezinsvieringen.
Jos was altijd bezig en daarnaast probeerde hij contact te houden met alles en iedereen; hij was een man die verbindingen kon leggen. Hij wist wat hij wilde en stak dat niet onder stoelen of banken. Voor zijn collega-pastores schreef hij talloze rondzendbrieven en nota’s over hoe het pastoraat in De Bommelerwaard gestalte gegeven moest worden. Vreselijk kon hij zich ergeren aan mensen, hoog of laag, die naar zijn idee de ontwikkelingen in de Kerk blokkeerden of terugdraaiden. Met veel verve kon hij dan zijn eigen standpunten en ideeën naar voren brengen.
Ten einde toe bleef hij trouw aan zijn opdracht en droeg bij zijn afscheid van De Bommelerwaard in 1987 zijn taken over aan veel door hem geïnspireerde gelovigen. Vol goede moed vertrok hij naar Wijchen.
Zijn beste tijd was in de parochie in Wijchen. In 1988 bij de oprichting van de vergrote parochie, de Hoeksteen, werd hij benoemd als pastoor en vormings- en opbouwwerker. De oude pastorie wist Jos om te bouwen tot een echt parochiecentrum. Hij gaf vrijwilligers de kans hun eigen capaciteiten te ontwikkelen en liet hen in hun waarde.
Hij maakte het gezellig voor de werkers, vooral tijdens de koffie. Jos was altijd bezig: een bespreking, in overleg met een groepje, aan de telefoon of in een kamer pratend met een parochiaan. In de avonduren leidde hij ook dikwijls een vergadering en kon vol overgave en vuur een ingewikkeld menselijk of kerkelijk probleem uitleggen.
Na 15 jaar sloot Jos een periode af in Wijchen. Geen pastoor meer, maar bij het parochiecentrum kon en mocht hij niet weg. Het museum ‘De Kijkzolder’ vroeg om zijn aandacht. Hij zei: “Als vrijwilligers de parochie niet in de steek mogen laten, dan zeker ik niet”. Volgens Jos krijg je als vrijwilliger pas je ontslag, als het echt niet meer gaat. “Je ontslagbewijs is je bidprentje.”
We nemen afscheid van Jos. Hij, die heel vaak mensen in het licht stelde, mag nu zelf ten volle delen in het eeuwig Licht bij God.
De medebroeders
