Vrijwilligersbijeenkomst en afscheid Rossumse kerk

De contact­groep van Rossum/Hurwenen vond het be­lang­rijk om voor de de­fi­ni­tieve slui­ting van de kerk nog een keer met alle vrij­wil­li­gers in de kerk bij elkaar te komen, om op een gezellige manier hen te bedanken en van som­mi­gen afscheid te nemen.

Bertha opende met een woord van dank voor de grote opkomst en bedankte allen voor hun trouwe inzet. De meeste vrij­wil­li­gers hebben zich vele jaren ingezet, som­mi­gen meer dan 50 jaar. Nadat we allen kon­den genieten van een drankje, sprak pastoor Van den Hout de vrij­wil­li­gers toe en bedankte hen. Alle vrij­wil­li­gers kregen een plaatje met afbeel­ding van Maria met een per­soon­lijk ge­schre­ven gebedje.

Na een lekker hapje eten nam Jos Vriesema het woord. Jos bedankte de vrij­wil­li­gers en ver­telde hoe we nu ver­der gaan. Hij hoopte op steun van de vrij­wil­li­gers die nog door gaan, o.a.de kerkhof­groep, de bezor­gers van het pa­ro­chie­blad, het blad blijft gewoon komen met een Rossumse rubriek, de leden­ad­mi­ni­stra­tie, de contact­groep,en de ver­zor­gers voor de diensten in de ‘Vaste Burcht’ en de ‘Beuk’. Jos vindt het fijn dat er na het opheffen van ons koor ‘Pro Musica’ enkele leden zich bij het koor van Alem gaan aan­slui­ten. Zo hebben zich ook enkele vrij­wil­li­gers bij de andere kerken aangemeld.

Ook blijft er aan­dacht voor de zieken en ouderen. Marleen en Bertha zijn het aanspreek­punt, ook de pastores blijven zich inzetten voor ons. Zo hopen wij dat onze geloofs­ge­meen­schap mag voortleven ook zon­der kerk. Na de toe­spraak van Jos kregen alle vrij­wil­li­gers een lijstje met een mooie foto van onze kerk cadeau. Na de koffie gingen allen tevre­den en voldaan naar huis en kon­den terug zien op een mooie afslui­ting.

P.S. Alle vrij­wil­li­gers die nog nodig zijn gaan gewoon door. Hulde voor onze vrij­wil­li­gers.

Foto­se­rie

Klik op een foto voor een uitvergro­ting.

Afscheid

Ja, en dan is het zover. Al heel lang weten we dat het er aan­komt. De slui­ting van onze kerk. Heel triest eigen­lijk. De kerk ruim gevuld met pa­ro­chi­anen, geen bom­volle kerk. Het lijkt een beetje op een dienst met Pasen. Helaas is dat niet zo. Een gewone zater­dag­avond. Hoewel, het is geen gewone zater­dag­avond. Het is de laatste dienst in de H.H. Martinus en Barbara­kerk van Rossum.

Maar liefst vier voor­gan­gers: pater Bertus Bus, pastor Stefan Schevers, diaken Peter de Snoo en pas­to­raal mede­wer­ker Jos Vriesema, om de laatste dienst op te luis­te­ren. Samen met de koren Lavande en Pro Musica. Toch voelt het niet goed. Het is ook net of de kerk zich wei­gert over te geven.

Aan het begin van de tafel­voor­be­rei­ding wei­gert het wierookvat om het altaar met wierook te omgeuren. Het orgel klinkt bij aan­vang veel te hard. Maar lang­zaam aan wordt het weer een dienst zoals we die gewend zijn. De her­den­king van de over­le­de­nen lijkt het een schier onein­dige lijst te zijn. Veel fami­lie­le­den willen nog één keer hun geliefde genoemd horen wor­den. En zo gaat de dienst ver­der. De woor­den afgewisseld met zang door de koren.

Het klinkt niet meer zoals vroe­ger. Ie­der­een doet zijn best. Toch is het omfloerst met een zekere treurig­heid. Afscheid nemen doet pijn. Het is haast voel­baar. Met de laatste Zegen lijkt de dienst afgelopen. Maar niet helemaal. Pastor Vriesema neemt het woord en ver­telt dat de inwij­ding van de kerk een hele ceremonie inhoudt. Maar voor het sluiten van een kerk bestaat er niet zoiets.

De pro­ce­dure is kil en koud. De kelk met over­ge­ble­ven hosties verlaat met diaken de Snoo de kerk op weg naar het kerk­ge­bouw in Kerkdriel. De kaarsen in de kerk wor­den gedoofd. Zo ook de vlam van het gods­lampje. En als laatste ritueel wordt het witte kleed van het altaar gehaald, wat sym­bo­li­seert dat de kerk aan de dienst is ont­trok­ken. Wat overblijft is een kille kerk, de pa­ro­chi­anen verlaten de kerk met gemengde gevoelens.