The Power of Fire!

Feestelijke vormelingendag in ’s-Hertogenbosch

Met 30 vor­me­lin­gen uit Kerkdriel en Velddriel zijn we op stap gegaan naar de Power of Fire dag, het feest dat Bisdom ’s-Hertogen­bosch jaar­lijks or­ga­ni­seert voor de vorme­lingen. Ouders zorg­den voor ver­voer en we kregen zelfs een aantal busjes van een kin­der­dag­ver­blijf. Leuk was dat er zelfs een groepje jongens aansloot net na een voetba­wed­strijd. Vrij­heid... geloven... kan dus, ook voor de stoere man.

Met het bul­de­rende klokgelui van alle klokken van de Sint Jan, kwamen we aan in de ka­the­draal. Die zat al goed vol, want we had­den nog maar twee minuten. Dus we slopen via een zijweg naar voren en zo zaten we toch nog vooraan. De laatste, ... zullen de eerste zijn! Dat staat al in de Bijbel.

Jon­ge­ren­bis­schop Mutsaerts had een eigen­tijdse bood­schap. Wees jezelf, wees uniek. Maak het verschil door wie je bent. Vraag dan aan Jezus, wat Hij zou doen in de situaties die je zelf meemaakt. Lees daarom eens in de Bijbel. En vraag de gaven van de Heilige Geest. Want die gaan pas werken als je er wat mee doet. Denk aan  “zacht­moe­dig­heid en geduld”. Want als je normaal blijft doen, zelfs tegen degene die een hekel aan je hebben, of aan wie jij een hekel hebt, dan veran­dert die ander. En jij ook!

Fakkel­tocht

We gingen daarna lopen met spandoeken en fakkels. Het thema was: “Ik geloof, en dan”. Er waren buien voorspeld, en inder­daad. Het motregende een beetje. Maar de fakkels bleven aan! En veel nieuws­gie­rige mensen naast de weg maakte foto’s. Bij­zon­der was ook: het was droog precies toen we buiten de storm­baan op gingen in de grote stadstuin van de pries­ter­oplei­ding. Bungee jumpen op trampolines, een grote sprong wagen vanuit een lucht­kasteel...  twister, en een draaiplateau waarbij je de hele tijd moet blijven springen om op je rode punt te blijven staan. Dat was errug chil! Relaxed andere vor­me­lin­gen leren kennen. Uitgedaagd was ie­der­een om elkaar een vraag te stellen, zomaar van waar kom je vandaan? Of iemand een compli­ment te geven. Lekker dansen op hef­tige muziek in de tuin van het vor­mings­cen­trum van het bisdom.

Inhou­de­lijk pro­gram­ma

Het inhou­de­lijke pro­gram­ma werd ver­zorgd door een groep jonge katho­lie­ken. Met prikkelende vragen kwamen ze naar je toe: “Wie merkt er zelf al iets van God?” Wie niets merkt, die mag even op één been gaan staan, met zijn hand op zijn neus, net als een ooievaar ... de meesten merkten dus wel wat. En voor je het weet, heb je een micro­foon voor je neus.

Het verhaal van Frank maakte indruk. Hij was op reis in Australië. En hij wilde dolgraag naar zijn vrien­den. Die woon­den vier­hon­derd kilo­me­ter ver­derop. Maar tot overmaat van ramp na die vier­hon­derd kilo­me­ter rij­den, kwam hij in noodweer, hij moest schuilen en sloeg af. Hij had geen mobiel bereik daar in dat afgelegen gebied van Australië. Maar precies daar in zomaar een wegrestaurant, ontmoette hij de mensen waar hij naar zocht. Toeval?! Hij dankte God en wist God, U hebt humor. Ook voor je proef­werken of de cito... je kunt gewoon effe chillen met God... effe kletsen... bid­den noemen we dat. Moet je eens proberen... ! Zomaar drie minuten per dag. Zie je hoe moei­lijk dat is, om die te pakken. Maar als je het doet, maakt het verschil. Dat was ook de bood­schap van jon­ge­ren­bis­schop Mutsaerts.

Kaarsje opgestoken

Met wat vor­me­lin­gen ben ik zelf nog even de kapel in gelopen, een kaarsje opsteken en toevallig kwamen we uit bij diakens die aan het oefenen waren voor de preek in een uit­vaart. Het was net echt...  Ernst en humor, ze horen bij elkaar... En dan in de avond, het vormsel voor de kin­de­ren van Velddriel, met dezelfde jon­ge­ren­bis­schop, Mutsaerts.

Dank aan alle vor­me­lin­gen die mee zijn gegaan en ie­der­een tot ziens op de disco­boot!