Vertrouwen houden in een onzekere tijd

Woord van bemoediging

Broe­ders en zusters,

Afgelopen zon­dag hebben de Neder­landse bis­schop­pen, in nauwe samen­wer­king met de KRO-NCRV, een lan­de­lijke gebedsestafette geor­ga­ni­seerd. Het begon met een Eucha­ris­tie waarin kar­di­naal Eijk de cele­brant was en de dag werd afgerond met een avond­ge­bed in onze Sint Jan. Eucha­ris­tie en avond­ge­bed waren te zien op NPO 2.

Tijdens de korte over­we­ging in het avond­ge­bed heb ik gewezen op het grote ver­trouwen dat Maria in haar Zoon heeft. Tijdens de bruiloft van Kana, in het Johannese­van­ge­lie het begin van het open­baar leven van Jezus, zegt de moe­der van de Heer tot de bedien­den, wijzend op Christus, “Doet maar wat Hij u zeggen zal.”

Onder­wijs van Jezus

Tot op de dag van vandaag wijst Maria naar Christus en wor­den ook wij opge­roe­pen om te doen wat de Heer van ons vraagt. Wat kan het onder­wijs van Jezus ons in deze las­tige crisis­tijd leren? In mijn bele­ving minstens drie dingen. Aller­eerst een diep ver­trouwen op God. Ver­vol­gens de oproep om mensen van gebed te blijven. En tenslotte vraagt Christus ons om goed te zijn voor de mensen naast ons.

Dicht bij God blijven

Christus spreekt veel over ver­trouwen op God maar vooral heeft Hij dat ver­trouwen ook voorgeleefd. In deze Veer­tig­da­gen­tijd be­ge­lei­den wij Jezus naar Jeru­za­lem. Zijn onder­wijs en genezend han­de­len roepen en­thou­sias­me op maar ook verzet. Het net van de vijand sluit zich steeds meer rondom Hem. Uit­ein­de­lijk zal Hij in Jeru­za­lem wor­den gearres­teerd, gemar­teld en gedood. Jezus, zo leert ons het Nieuwe Testa­ment, heeft angst gekend. Grote angst zelfs voor datgene wat op Hem afkwam. Maar uit­ein­delijk kon Hij zijn leven wegschenken in het ver­trouwen dat zijn Vader Hem zou opvangen. Christus leert ons om in deze bij­zon­dere en, voor niet weinig mensen ook, angs­tige tijd onze toevlucht bij God te zoeken.

Gelukkig de mens die zich geborgen weet bij de Bron van ons bestaan.

De kracht van het gebed

Het geheim van het leven van Jezus vormde de bid­dende omgang met God die Hij zijn Vader noemt. Jezus bidt in de vrije natuur; in een synagoge of, bij gelegen­heid van de feest­da­gen van Israël, in de grote Tempel van Jeru­za­lem. Biddend leeft Jezus voor God en is Hij verbon­den met mensen. Er zijn zoveel intenties waarvoor wij kunnen bid­den. Na­tuur­lijk aller­eerst voor de zieken die door het corona­vi­rus zijn getroffen. Maar ook voor hun fami­lie­le­den en vrien­den die zich vaak onmach­tig voelen. Wij kunnen bid­den voor de artsen en verpleeg­kun­digen die vol toe­wij­ding voor de pa­tiën­ten zorgen. Graag noem ik de leden van het open­baar bestuur die ons gebed kunnen gebruiken. Ik denk aan onze premier en de andere ministers die vele overuren maken om de crisis in te dammen. Ik heb de afgelopen week burge­mees­ter Mikkers van ’s-Hertogen­bosch een hart onder riem gestoken. Samen met zijn collega’s van Eindhoven en Tilburg speelt hij een be­lang­rijke rol in de bovenmate getroffen provincie Brabant.

Gelukkig de mens die ook in deze dagen, ondanks onzeker­heid en angst, tot gebed kan komen.

Zorgen over een­zaam­heid

Ons ver­trouwen op God en onze bid­dende omgang met Hem, kan ons de kracht geven om voluit verbon­den te zijn met onze naasten. Het virus wil onze naaste tot een tegen­stan­der of zelfs vijand maken. Via een mede­mens kan het virus ons immers ziek maken. Tegen die ach­ter­grond wordt ons gevaagd om de ander te mij­den en uit de weg te gaan. Zo mogen bewoners van verpleeg­hui­zen voorlopig geen bezoek ont­van­gen. Als deze situatie lang aanhoudt moeten wij vrezen dat onze mentale ge­zond­heid zal wor­den aangetast. Eenzame mensen wor­den extra een­zaam met alle licha­me­lijke en psy­chi­sche klachten die dat kan oproepen. De meeste mensen hebben immers niet het cha­risma van kluize­naar ont­van­gen.

Gelukkig de mens die, in deze crisis­tijd, niet in een ziekmakend isole­ment terecht komt.

Crea­tief in naasten­liefde

Maar gelukkig hoor ik over allerlei vormen van ver­bon­den­heid. Ik dank onze pries­ters, diakens. pas­to­raal werkers en de vele vrij­wil­li­gers in de pa­ro­chies harte­lijk die, via de tele­foon of andere sociale media, medepa­ro­chi­anen steunen en bemoe­digen. Herder­lijke zorg in optima forma. Wij wor­den uitgedaagd om vin­dingrijk te zijn in on­der­lin­ge soli­da­ri­teit. Tal van moge­lijk­he­den dienen zich aan. Nu wij wor­den gemaand tot voorzich­tig­heid in sociale contacten, kan de moderne techniek een uit­komst zijn. Een tele­foon­ge­sprek met iemand die dreigt te vereen­za­men, kan won­de­ren doen. Datzelfde geldt voor het sturen van een leuke kin­derteke­ning of een opbeurende mail. Ikzelf kreeg meer­dere mails met bemoe­digende teksten. Dat doet mij goed. Ik hoor van buurtbewoners die bood­schappen doen voor mensen die liever binnen blijven. Ook is het een goed idee om extra te koken voor mensen die een gezonde maal­tijd kunnen gebruiken. Als bis­schop­pen hebben wij de gelo­vi­gen afgelopen week opge­roe­pen om het gebed nauw te verbin­den met diaconie. Zo kan voedsel wor­den ingezameld voor onze voedsel­banken of andere uitgifte­pun­ten. Juist mensen aan de maat­schap­pe­lijke onder­kant hebben het extra zwaar. Laten wij vooral hen niet vergeten.

Gelukkig de mens die, over eigen grenzen heen, zorg draagt voor de ander.

Tot slot

Broe­ders en zusters, de tijd is onzeker. En niemand weet hoe lang de ellende gaat duren. Ik hoop en bid dat u dicht bij God blijft leven en in gebed met Hem verbon­den blijft. Vanuit de bid­dende omgang met de Heer ont­van­gen wij ook de energie om be­schik­baar te zijn voor onze naasten. Laten wij met Maria, de moe­der van de Heer, doen wat Christus van ons vraagt.

Tegen die ach­ter­grond wens ik u voor de ko­men­de tijd veel creativi­teit in naasten­liefde.

+ Dr. Gerard de Korte 

P.S. Laten wij ons van harte aan­slui­ten bij het mooie oecu­me­nische ini­tia­tief van onze paus en woens­dag met vele chris­te­nen van allerlei tradities samen het gebed bid­den dat Jezus ons geleerd heeft; zo kunnen wij dicht bij onze hemelse Vader blijven.

Video

Meer in­for­ma­tie op de bisdom­web­site:

• een filmpje waarin bis­schop Gerard de Korte een samen­vat­ting geeft van zijn tweede “Woord ter Bemoe­diging”;
  
• de gebeds­vie­ring ter afslui­ting van de gebedscirkel “Biddend Verbon­den” uit de Sint-Jans­kathe­draal van zon­dag 22 maart jl.;
• het eerste Woord ter Bemoe­diging: Gezegend is hij die op de Heer ver­trouwt en zich veilig weet bij hem. (Jeremia 17,7);
• het gebed van de Neder­landse bis­schop­pen.