Pinksteren

Pink­ste­ren is het feest van de Heilige Geest. Pink­ste­ren komt van het woord Pentacoste (grieks voor 50 dagen). In het jo­den­dom, ook ten tijde van Jezus, werd dan de eerste oogst gevierd: 50 dagen na het joodse Pesach (Paas-)feest.

Het ver­wijst naar de dank­baar­heid voor de vruchten van het beloofde land. Voor chris­te­nen is het een feest van de Heilige Geest, de Helper die Jezus ons beloofd heeft. Het is een feest van dank­baar­heid voor de gaven van de Heilige Geest.

Het joodse oogst­feest en het Pinkster­feest heeft onder meer gemeen­schap­pe­lijk dat je er pas de vruchten van plukt op het moment dat we ons openstellen voor wat we van God gekregen hebben. Het joodse volk kreeg het beloofde land, en wij krijgen de beloofde Heilige Geest, maar w plukken er pas de vruchten van als wij er iets meer doen. Je kunt immers wel land of gaven hebben, maar als je die niet gebruikt, blijft alles bij het­zelfde: wat je niet zaait of gebruikt kan immers niet groeien.

Zo bid­den we daarom met Pink­ste­ren dat we de zeven gaven van de Heilige Geest: wijs­heid, verstand, raad, sterkte, weten­schap, gods­vrucht en vreze des Heren, ook gebruiken.

Want wat heb je aan bij­voor­beeld wijs­heid, als je er niets meer doet. Een oud gebed is daarom dat we zó met de Heilige Geest vervuld wor­den dat het een uit­stra­ling heeft op wat wij doen, tot zegen van ons en de aarde en tot lof van God.

Kom, Heilige Geest, vervul de harten van Uw gelo­vi­gen,
en ontsteek in hen het vuur van Uw liefde.
Zend Uw Geest uit, en alles zal wor­den her­schapen.
En Gij zult het aanschijn der aarde vernieuwen.