TROUW BLIJVEN IN MOEILIJKE TIJDEN

September 2018

Broe­ders en zusters,

De afgelopen weken is onze Kerk helaas vaak nega­tief in het nieuws geweest. Er was het nieuws over seksueel mis­bruik van min­der­ja­rigen in de Verenigde Staten. En op het hoogste niveau van onze Kerk wordt onze goede paus ervan beschul­digd niet adequaat te hebben gerea­geerd op signalen van mis­bruik. Alles bijeen veroor­zaakt het recente nieuws bij velen pijn en verdriet.

Meer­dere slacht­of­fers van seksueel mis­bruik die ik in het verle­den heb ge­spro­ken, hebben met mij contact opgeno­men en ver­teld dat hun pijn door het nieuws opnieuw wordt opgerakeld. Niet weinig gelo­vi­gen in de pa­ro­chie voelen verdriet om zoveel negatieve berichten.

Reli­gi­euzen, pries­ters en bis­schop­pen zijn in het recente verle­den ontrouw geweest aan hun roe­ping. Ze hebben mis­drij­ven gepleegd en levens van mensen erns­tig bescha­digd. Door hun gedrag hebben zij mensen niet bij God gebracht maar in veel gevallen het geloof in het hart van mensen op de proef gesteld of zelfs gedoofd. Dat vormt een reden tot diepe schaamte.

In Neder­land kwam in 2010 het mis­bruik van min­der­ja­rigen aan het licht. De Neder­landse bis­schop­pen zijn vanaf dat moment intensief bezig om recht te doen aan de slacht­of­fers van het mis­bruik. Zij hebben zich tot het uiterste ingespannen, en zullen dat blijven doen, om de Kerk te zuiveren en te vernieuwen. Alle aanbevelingen van de com­mis­sie Deetman, die onder­zoek deed naar het seksueel mis­bruik van min­der­ja­rigen binnen onze Kerk, zijn opge­volgd. Een groot aantal maat­regelen is geno­men om slacht­of­fers erken­ning te geven en tege­lijk om te voor­ko­men dat nieuwe slacht­of­fers wor­den gemaakt. Na­tuur­lijk is blijvende alert­heid gebo­den, maar ik heb de vaste over­tui­ging dat onze Kerk in Neder­land een veili­ger plek is dan in het verle­den, met name ook voor kin­de­ren en jon­ge­ren.

In deze dagen van crisis wordt onze ver­bon­den­heid met de Kerk op de proef gesteld. Mag ik u vragen om juist nu het las­tig is, trouw te blijven? Nu wij voor de Kerk een uitermate moei­lijke tijd beleven, kan niemand wor­den gemist.

Binnen de geloofs­ge­meen­schappen van onze pa­ro­chies vin­den ont­zet­tend veel goede dingen plaats. Zaken die ons moed en hoop kunnen geven. Ik denk aan het samen vieren van Gods liefde zoals zicht­baar gewor­den in Jezus Christus. Ik noem ook allerlei ac­ti­vi­teiten op het terrein van geloofscom­mu­ni­ca­tie en catechese. Niet in de laatste plaats wijs ik graag op allerlei vormen van diaconie en ander dienstbe­toon, binnen en buiten de pa­ro­chies. Ik denk dan niet alleen aan de zorg voor ouderen en een­za­men maar ook de inzet voor vrede, ge­rech­tig­heid en het behoud van Gods schep­ping.

De Kerk van ons land en heel bij­zon­der van ons eigen bisdom van ’s-Hertogen­bosch heeft alleen toe­komst als velen het geloof van hun doopsel serieus nemen.

Laten wij in deze duistere dagen dicht bij Christus en zijn Evan­ge­lie blijven, ook door allen die het moei­lijk hebben, nabij te zijn. Wij hebben in deze tijd behoefte aan katho­lie­ken die, ondanks alles, hun geloof blij­moe­dig beleven.

Dank voor alle gelo­vi­gen, pries­ters, diakens, pas­to­raal werkers en alle andere gedoopten, die in trouwe volhar­ding aan hun geloof gestalte geven.

Laten wij, onder de in­spi­ra­tie van de Heilige Geest, onze vriend­schap met Christus zicht­baar maken in de wereld van vandaag.

Mgr. dr. Gerard de Korte