Bedevaart naar Rome

foto: Han van der Waal

Op 20 no­vem­ber op het feest van Christus Koning sloot paus Fran­cis­cus in Rome de Heilige Deur in de Sint Pieter. Daar­mee ein­digde het Jaar van de Barm­har­tig­heid. Enkele dagen daarvoor, op woens­dag 15 en don­der­dag 16 no­vem­ber namen we deel aan de bede­vaart van alle Neder­landse bis­dom­men naar Rome.

Om acht uur moesten Neder­landse pelgrims zich verzamelen bij de Engelenburcht om een uur later in pro­ces­sie te ver­trek­ken. We waren er om enkele minuten na achten. Er stond toen reeds een groep van enkele hon­der­den Neder­lan­ders, herken­baar aan het rood-wit-blauwe sjaaltje met het logo van het Jaar van de Barm­har­tig­heid. Voordat we in pro­ces­sie ver­trok­ken werd ie­der­een gron­dig ge­con­tro­leerd. Biddend en zingend trokken we op naar de Sint Pieter. Opnieuw wer­den we daar gron­dig ge­con­tro­leerd voordat we de trappen op kon­den en door de Heilige Deuren naar binnen gaan.

Ruim 2000 Neder­landse pelgrims

In de ruimte achter het Hoogaltaar waren 1800 stoelen neer­ge­zet. Uit­ein­de­lijk bleken er ruim 2000 Neder­landse pelgrims te zijn, zodat er velen moesten blijven staan. Gedurende de vie­ring vulde zich de basiliek met nog eens ontel­ba­re belang­stel­len­den. In de eucha­ris­tie­vie­ring ging kar­di­naal Eijk voor in con­ce­le­bra­tie met de andere Neder­landse bis­schop­pen. Een uitstekend project­koor onder­steunde de samenzang.

In zijn homilie ging de kar­di­naal in op de bete­ke­nis van het logo van het Jaar van de Barm­har­tig­heid. De Goede Herder draagt de arme op zijn sch­ou­ders. De ogen van Jezus en de man vallen samen zodat er slechts drie ogen zicht­baar zijn. Mgr. Eijk zei dat de werken van barm­har­tig­heid niet zomaar woor­den zijn, maar daden die we in de praktijk moeten brengen. Hij wees er ook op dat we de gees­te­lij­ke werken van barm­har­tig­heid , zoals troosten, be­ge­lei­den en aan­moe­di­gen, de mensen hun verhaal laten ver­tellen en be­luis­te­ren, onze tekorten en eenzij­dig­heid herkennen en erkennen, als het ware herontdekt hebben. Na het slot­lied ‘verscheen’ on­ver­wacht paus Fran­cis­cus. Hij werd met gejuich en applaus begroet. Met een per­soon­lijke bood­schap sprak hij de Neder­lan­ders toe.

Na de lunch in een aan het Sint Pieters­plein gelegen pelgrimsrestaurant kon­den we op eigen gelegen­heid iets van de stad Rome gaan bewon­de­ren. De werken van Barm­har­tig­heid kon­den we meteen in de praktijk brengen. In Rome wemelt het van dak- en thuis­lozen die op straat bedelen in de meest schrijnende omstan­dig­he­den.

Vespers in Maria Maggiore

Om 17.00 was het weer verzamelen bij de Maria Maggiore voor de Vespers. Opnieuw waren er scherpe vei­lig­heids­maat­re­ge­len. In deze vie­ring ging Mgr. Van den Hende, bis­schop van Rotter­dam, voor. Ook emeritus-kar­di­naal Simonis was, oud en broos, aanwe­zig. In de homilie ging de bis­schop in op de bete­ke­nis van het pelgrim zijn. Bij het verlaten van de kerk ging Mgr. Simonis naar de mensen toe om han­den te schud­den en een praatje te maken. Dit werd erg ge­waar­deerd, soms werd hij zelfs gekust.

Woens­dagau­diën­tie

Woens­dag­mor­gen verzamel­den de Neder­landse bedevaar­ders zich op het Sint Pieters­plein voor de weke­lijkse pau­se­lijke au­diën­tie. We kregen een plaats aangewezen vlakbij het podium. Langzamer­hand vulde het hele plein zich met duizen­den bedevaar­ders uit alle windstreken en wereld­de­len. Voordat de au­diën­tie begon wer­den alle groepen en bewe­gingen afge­roe­pen in hun eigen taal. Ook in het Neder­lands. Toen de Neder­lan­ders wer­den vermeld was er na­tuur­lijk een luid gejuich. Na een uurtje wachten kwam de paus in een open wagen uit het Vati­caan het plein op rij­den. Opnieuw groot applaus en veel gejuich.

De paus nam veel tijd en had veel aan­dacht voor de mensen langs de kant en liet ver­schil­lende keren stoppen om met mensen te spreken. Omdat wij op de eerste rijen zaten kon­den we alles goed zien, zelfs de mimiek van de paus op zijn een­vou­dige zetel. In zijn toe­spraak had de paus het over hoe wij met las­tige mensen moeten omgaan. “Laten we Jezus’ woor­den niet vergeten: ‘Waarom kijk je naar de splinter in het oog van je broe­der en sla je geen acht op de balk in uw eigen oog?’. Dat de Heilige Geest ons mag helpen om gedul­dig te zijn in het verdragen en be­schei­den en een­vou­dig in het adviseren.” aldus de paus. Tot slot had hij nog een per­soon­lijke bood­schap voor elke pelgrims­groep. Telkens wanneer de paus een groep toesprak ging een groot gejuich op en de paus wuifde dan naar die mensen. Na de au­diën­tie nam de paus voordat hij weg­ging voor de mensen op de eerste rijen ruim de tijd voor een handdruk en een per­soon­lijk woord.

Deze bede­vaart naar Rome was voor ons een heel bij­zon­dere en in­spi­re­rende erva­ring en we had­den deze dagen zeker niet willen missen.

Han van der Waal ofs en Patrick Flo, diaken