Stilte
Blog van Bertus Bus
In aansluiting op de serie vlogs van pastoor Putman en Danny, is pater Bertus Bus in de pen geklommen. Hierbij een dagbijdrage vanuit Zaltbommel tijdens deze onwerkelijke tijd.
Tijd van stilte
Vorige week woensdag vroeg ik mijn collega’s om mij drie dagen met rust te laten. Ik zat er even doorheen. Maar toen ik afgelopen zaterdag werd gevraagd om iemand in de Leijenstein het sacrament van de zieken te geven, voelde ik dat dit werk me goed doet. Al direct daarna valt de stilte in. In verband met het coronavirus gaan de weekendvieringen niet door. Dat is echt vreemd voor me. In de 23 jaar dat ik priester ben, heb ik vrijwel geen weekend overgeslagen. Wennen is dat het in de pastorie in Zaltbommel, waar ik woon, zo rustig is.
Alle bijeenkomsten zijn afgezegd. Ook het elke dag eten in de Grote Aak is gestopt. Nu komt mijn kookboek voor eenpansmaaltijden, ooit gekregen van een dierbare vriendin, goed van pas.
En naar de supermarkt gaan voor alle ingrediënten, vindt ik best wel spannend, ook wel gezellig. Het zijn de momenten dat het even niet stil is. Alhoewel stilte voor mij niet altijd afwezigheid van geluid hoeft te zijn. Toen ik nog in Amsterdam woonde en werkte ging ik elke zondagmiddag wandelen. Vaak was het dan heel druk met mensen. Maar ik kon goed de innerlijke stilte bewaren. Dat ervaar ik als een gave in deze tijd waarin met het coronavirus zo veel onzekerheid is. Toch probeer ik iets van de Veertigdagentijd te beleven. Soberheid op weg naar Pasen. Van harte wens ik u ook dat u toekomt aan de innerlijke stilte.
Dat durf ik u te wensen omdat het mij gerust stelt dat men in Nederland, maar ook elders, er alles aan doet om het coronavirus in te dammen. Graag bid ik voor u:
Mogen de mensen die zich door het coronavirus zorgen maken of angst ervaren - vanwege een broze gezondheid of een kwetsbaar kind, een chronisch ziek of hoogbejaard familielid - kracht ervaren. Dat vertrouwen hier mag zijn als overgave.
Pastor Bertus Bus
