Leo van Beurden weer terug naar Indonesië
“Dank weer voor alle goede contacten en meeleven tijdens mijn vakantieperiode. Ik ga vandaag 14 augustus weer de zeeën over, terug naar Indonesië. Ik wens u allen heel veel goeds en bovenal een goede gezondheid. Tot over twee jaar maar weer!” afscheidswoorden van een vertrekkende Leo van Beurden.
Hij wil nog graag even wat kwijt voordat hij zijn geboortegrond weer voor een tijdje vaarwel zegt.
Beste vrienden van Maasdriel,
“We kennen allemaal wel het spreekwoord ‘aan alles komt een einde’, zo ook aan mijn vakantie.
Op 21 juni, de eerste dag van de zomer (bewust uitgekozen) kwam ik op Schiphol aan. Het weer was koud, regenachtig en winderig. Ik dacht meteen: Och, was ik maar bij moeder thuis gebleven! Maar gelukkig kwam eind juni de zon tevoorschijn en wel heel royaal en overvloedig. Ik heb ervan genoten. Tijdens mijn vakantie heb ik veel gefietst en veel bezichtigd. Ik heb genoten van uitgestrekte landerijen, prachtige boerderijen, van de mooie natuur en van de Hollandse bossen”.
“Voor mijn gevoel kon ik helaas te weinig mijn eigen geboortegrond bezoeken. Slechts enkele dagen kon ik door Driel fietsen of wandelen. Ik heb wel weer verschillende mensen ontmoet. Iedereen met een eigen verhaal. Soms bedroefd, soms teleurgesteld over de ontwikkelingen binnen de parochie en de kerk. Gelukkig ook verhalen, waarin hoopvolle geluiden te horen waren over de toekomst”.
“Met dit bericht wil ik iedereen van harte bedanken voor de bijzondere gastvrijheid en gezelligheid die ik mocht ervaren. Regelmatig stelde men mij de vraag wat ik zoal uitspook in het verre Indonesië. Wel, u weet dat ik nog steeds de verantwoordelijkheid draag én voor de kathedraal én voor de 69 scholen die ons bisdom Bandung rijk is. Ik vind het nog steeds zeer belangrijk om al die duizenden mensen, die van heinde en verre de kathedraal bezoeken een mooie viering aan te bieden. Hen iets mee te geven voor de dag van morgen! Ik besteed veel aandacht aan het sociale gezicht van de kathedraal. Dat wil zeggen, dat ik samen met anderen probeer iets te betekenen voor de vele arme mensen in Bandung. We hebben een voedselbank, een winkeltje met goedkope spullen en ook nog een kleine polikliniek. Ik probeer, kost wat kost, goed bevriend te blijven met de talrijke voddenrapers die rondom mijn huis wonen.
“Iets anders wat ik ook erg belangrijk vind is de dialoog met de volgelingen van de andere godsdiensten. Ik woon in een stad, waar meer dan 90% van de bevolking moslim is. Nou, dan wil ik er alles aan doen om samen iets voor die miljoenenstad te kunnen betekenen. En, eerlijk gezegd, is er veel meer dat ons verenigt dan dat ons scheidt. Jammer, dat er altijd weer foute fanatieke mensen rondlopen”.
“Ik hoop dat ik snel mijn taak als hoofd van de kathedraal mag overdragen aan een Indonesische collega. Hoewel moeilijk, maar wel uiterst belangrijk vind ik het begeleiden en opvoeden van kinderen via het onderwijs. Ik besteed veel tijd aan het coachen van de duizend onderwijzers en leraressen. Zij werken vol enthousiasme mee aan het welslagen van een goede toekomst voor 14.000 kinderen die aan hen zijn toevertrouwd. Wij willen geen geleerde kinderen, maar wel eerlijke, trouwe, liefdevolle, gedisciplineerde en natuurliefhebbende kinderen. Zulke mensen heeft Indonesië hard nodig. Helaas wordt ‘mijn’ land op vele fronten nog steeds geteisterd door enorme corruptie. Mogen wij het zout der aarde zijn en daardoor mogelijkheden zien om het onderwijs te verbeteren. Voor een beter Indonesië wil ik me graag inspannen”.
“Ik ga vandaag weer met veel plezier terug. Ik heb samen met u van een heerlijke vakantie kunnen genieten. Ik wens u alle goeds voor de toekomst. Hopelijk mogen we elkaar over twee jaar weer ontmoeten. Moge Gods zegen ons begeleiden”.
Hartelijke groeten van dorps- en streekgenoot, Leo van Beurden
(bericht geschreven door Gerry Verhoeven)
