Kelk in ere hersteld

In januari is het altijd kersstal opruimen en alles naar de zol­der brengen. Zet maar neer dat zien we het volgend jaar wel weer. Op den duur wordt dat na­tuur­lijk een rommeltje en niets meer te vin­den. Dit jaar maar eens een grote oprui­ming gehou­den, alles gesor­teerd en de overbo­dige spullen weg­ge­daan. Op het laatst von­den we nog een linnen zakje met daarin wat losse onder­deeltjes.

Wegdoen of bewaren, ach ik neem het maar mee naar huis om te kijken wat het echt is, mis­schien zijn het wel delen van een wierookvat. Na het eens goed bekeken te hebben bleken het onder­de­len van een kelk te zijn. Goede raad was duur, wat nu?

Patricia maar eens bellen, die is toch goudsmid van beroep, ja ze wilde er weleens naar kijken en zien wat ermee te doen. En nu, hebben we een prach­tige kelk terug, helemaal weer in elkaar gezet, gesol­deerd, gepo­lijst, wer­ke­lijk prach­tig, bedankt Patricia.

Pelikaan

Op de voet van de kelk staat een oud chris­te­lijk symbool. De voor­stel­ling van een pelikaan die zijn jongen voedt met eigen bloed het symbool staat voor Christus en zijn offer­dood. De zijwond van de pelikaan wordt vergeleken met de zijwond van Christus. Daaruit stroomde bloed en water tot red­ding en eeuwig leven. De pelikaan brengt haar jongen weer tot leven met bloed uit haar borst.

In het zui­dertransept van de Sint-Jans­kathe­draal te ’s-Hertogen­bosch zit een prach­tig glas-in-loodraam met het tafereel van de pelikaan. (zie foto)