80 Jaar na Hiroshima

Roep om Vrede vanuit het Hart van het Geloof

Woens­dag 6 au­gus­tus 2025, her­denken we een van de donkerste momenten in de men­se­lijke ge­schie­de­nis: precies 80 jaar gele­den viel de atoombom op Hiroshima. Als katho­lieken, ge­roe­pen tot het hei­lig­dom van het leven en de barm­har­tig­heid van Christus, kunnen we niet anders dan met diepe droefenis terug­kij­ken op deze tragedie.

De bom, gedropt door de Ameri­kaanse B-29 Enola Gay, ontplofte om 08.15 uur 's ochtends en ver­an­der­de een bruisende stad in een inferno van vuur en as. Meer dan 70.000 mensen stierven on­mid­del­lijk, velen verbrand tot schaduwen op muren, terwijl tien­dui­zen­den anderen bezweken aan stralingsziekten, kanker en ondraaglijk lij­den. Kin­de­ren, moe­ders, bejaar­den - on­schul­dige zielen, geschapen naar Gods beeld - wer­den weggevaagd in een oogwenk. De verschrik­king was absoluut: over­le­ven­den, de hibakusha, spraken van een hel op aarde, met bran­dende huid, blind­heid en een eeuwige pijn die de ziel ver­scheurde.

Paus Pius XII noemde nucleaire wapens al in 1945 een "gruwel­daad tegen God en de mens­heid", en latere pausen zoals Johannes Paulus II en Fran­cis­cus hebben herhaal­de­lijk gewaar­schuwd tegen de immorali­teit van massaver­nie­ti­gings­wa­pens, die het principe van een recht­vaar­dige oorlog schen­den.

Toch, in de schaduw van deze horror, moeten we erkennen dat de bom een rol speelde in het beëindigen van de verschrikke­lijke Tweede Wereld­oor­log. Drie dagen later volgde Nagasaki, en Japan capituleerde op 15 au­gus­tus 1945. Miljoenen levens wer­den moge­lijk gespaard door het voor­ko­men van een invasie op het vasteland, die nog meer bloedvergieten zou hebben veroor­zaakt.

De oorlog, met zijn holo­caust, con­cen­tratie­kampen en imperialis­tische agressie, was een mani­fes­ta­tie van de zonde die de wereld in duisternis hulde. Hiroshima mar­keerde het einde van dat tijdperk, maar tegen een prijs die de men­se­lijke waar­dig­heid tartte. Als katho­lieken zien we hierin de nood­zaak van berouw en ver­zoe­ning: de Cate­chis­mus leert ons dat oorlog alleen een laatste red­mid­del mag zijn, en nooit mag lei­den tot de ver­nie­ti­ging van on­schul­digen.

Vandaag nodigt deze her­den­king ons uit tot gebed. Laten we bid­den voor de slacht­of­fers, voor vrede in een wereld die nog steeds nucleaire drei­gingen kent, en voor beke­ring van harten. Christus, de Vorst van de Vrede, roept ons op om wapens neer te leggen en bruggen te bouwen. Moge Hiroshima ons her­in­ne­ren aan de breek­baar­heid van het leven en de urgentie van Gods ko­nink­rijk van ge­rech­tig­heid en liefde. Laten we vasten, bid­den en werken aan een wereld zon­der oorlog - ad majorem Dei gloriam.